Geschiedenis van Schermerhorn

Eerste vermelding

De eerste schriftelijke vermelding stamt uit 1346. Schermerhorn ontstond als vissersdorp en toevluchtsoord voor mensen, die de natte Mijzen en het natte Schermer Eylandt ontvluchtten.

Schippers en matrozen

Vele bewoners van Schermerhorn voorzagen in hun onderhoud als zeevarende op de haringvangst en de walvis- en koopvaardijvaart. Vooral op de Sontvaart kwam je ze veel als schipper tegen. Voor Schermerhorn viel de belangrijkste periode wat betreft de Sontvaart aan het eind van de 16e eeuw, maar vooral in de periode daarna tot 1630. Ook namen schippers uit het dorp deel aan de West-Oostvaart, de Noordvaart, de IJslandvaart en de vaart op Straat Davis. Schermerhorners monsterden ook aan op de Groenlandse walvisvaart en die bij Spitsbergen.

Weinig herinnert zich nog aan deze bloeiperiode van Schermerhorn. Alleen de 2 scheepjes (17e eeuw) in de Grote Kerk zijn tastbare overblijfselen.

Economische gevolgen

De impact van deze branden op de ontwikkeling van het dorp is groot. De getroffenen – veelal welgestelden – vonden een nieuw onderkomen in Alkmaar of de Rijp. Feitelijk heeft het dorp zich nooit echt weten te herstellen. Het was voornamelijk de land- en tuinbouw in de directe omgeving van het dorp dat nog bestaansrecht en werkgelegenheid boden.

De wederopbouw

De wederopbouw en de industrialisatie van na de 2e W.O. gaven nieuwe werkgelegenheid. Vele inwoners pendelden dagelijks naar de Hoogovens of de papierfabriek van Van Gelder. Het werk in deze fabrieken bood een grotere bestaanszekerheid dan de tuinbouw op de akkertjes van de Eilandspolder.

Door deze ontwikkeling veranderde langzaam maar zekere het karakter van Schermerhorn tot een ’woondorp’ voor forensen. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw werd Schermerhorn met een nieuwbouw wijkje uitgebreid. In dit ‘nieuwe dorp’ vonden velen van buiten de Schermer een nieuwe woonomgeving. Wie kon aarden bleef, wie niet kon wennen vertrok weer snel.